Dzięki udziałowi w projekcie pogłębiłam swoją wiedzę na temat drugiej wojny światowej i Holocaustu. Poznałam wiele ciekawych osób, które wprowadziły mnie do świata kultury żydowskiej.
Presence of the history was the thing that I felt really strong in my project. I’ve learned how to analyze every event from different perspectives and to connect it to the modern world (raport w języku angielskim).
Dzięki udziałowi w projekcie pogłębiłam swoją wiedzę na temat drugiej wojny światowej i Holocaustu. Poznałam wiele ciekawych osób, które wprowadziły mnie do świata kultury żydowskiej. Odnalazłam w tym swoje powołanie.
Myślę, że mogę z ręką na sercu powiedzieć, że stałam się bardziej otwarta i pewna siebie, empatyczna, elokwentna, zaczęłam lepiej rozumieć, jak wielki wpływ na nasze życie ma nasze zdrowie psychiczne.
Obszary pracy w moim projekcie były bardzo zróżnicowane - historia, społeczeństwo, prawa człowieka, dialog międzypokoleniowy, inkluzja osób z niepełnosprawnościami. Przygotowanie każdego projektu wymagało ogromnego wysiłku, zaangażowania, wiedzy i kreatywności (raport w języku niemieckim).
Bardzo cenne jest dla mnie doświadczenie codziennego kontaktu z ludźmi, którzy przywieźli ze sobą do Wielkiej Brytanii cały bagaż swoich tradycji, obyczajów, sposobu ubierania się, jedzenia i bycia, typowych dla krajów, z których pochodzą.
Zdałam sobie sprawę, że przyjeżdżając tutaj z zamiarem zrobienia czegoś dobrego, zyskania dobrze wyglądającej informacji w CV i podszkolenia języka, zapomniałam o jednym - że tak naprawdę zyskuję coś znacznie więcej - roku cudownych wspomnień, którego nikt mi nigdy nie odbierze.
Dzięki klientom SDCAS dowiedziałam się wielu fascynujących rzeczy na temat różnych krajów (zwłaszcza z Bliskiego Wschodu i Afryki), kultur, języków, tradycji. Zwalczyłam w sobie niektóre stereotypy.
Trafiłam do organizacji, która działa w jednej z najbardziej zróżnicowanych etnicznie dzielnic miasta. Jednocześnie panuje tam 20% bezrobocia i taki sam procent przekłada się na palaczy nikotyny (według doniesień sondaży z 2011 roku) i są to wskaźniki najwyższe w Londynie.
W projekcie ważny był dla mnie przede wszystkim kontakt z dziećmi i starszymi osobami. Dzięki niemu człowiek zaczyna zupełnie inaczej postrzegać czas i rzeczywistość.
